کد مطلب:211161 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108
نکته تاریخی
سخن كه به این جا رسید نمی توانم ناگفته بگذرم كه چه شد كتب جابر بن حیان و سایر علماء بزرگ به اروپا رفت و ملل اسلامی از گنجینه موهبتی الهی خود محروم ماندند و لذا به آنكه در تاریخ مفصل اسلام این موضوع اشاره شد این جا هم ناگفته نمی گذرم.
بزرگترین دشمن اسلام در صدر اول یهود بودند كه تا توانستند موجبات آزار و اذیت و زجر و ضجرت را فراهم نمودند ولی همین كه فهمیدند اسلام دین آسمانی است دیگر از اذیت و آزار منصرف شده هم خود را صرف تمكن مادی نمودند چنانچه امروز می بینیم سرمایه معظم دنیا دست 11 میلیون یهودی است و البته در مجاری تاریخ از دشمنی هم دریغ نمی كردند ولی نه بشدت اوایل طلوع اسلام.
پس از یهود نصاری به دشمنی برخاستند و آن قدر به حیله و مكر سیاسی آزار و اذیت به مسلمین رسانیدند كه تاریخ عاجز از وصف آنست و ابتدائی ترین كار آنها این بود كه در روی كار آوردن معاویه كمك فراوان كردند و نماینده ی به دربار او فرستادند به نام «جون» و او همان كسی بود كه یزید مست مخمور و میمون باز را به كشتن حضرت حسین بن علی علیه السلام تقویت كرد و سپس برای هر خیلفه به رسم روز یك لعبت ترسائی در طبق اخلاص می گذاشتند هدیه می فرستادند و كسانی را هم برای نگهبانی و همزبانی او می فرستادند كه در حقیقت جاسوس بودند و این رویه در عصر اموی تا عصر مغول به شدت مرسوم و معمول بوده و برای مغولان وحشی دسته دسته دختران زیبای فرنگی را به نام پیشكش می فرستادند تا در ظاهر ابراز علاقه و در باطن جاسوس آنها بود و به علاوه اعمال نفوذی در دربار مهاجمین بزرگ داشته باشند - در كشور ما این رویه معمول بود از طرفی ارباب كلیساها و كنیسه ها كتبی می نوشتند كه در آن مسلمین را منفور و مبغوض دلهای نصاری نموده و هر تهمت و نسبتی یا هر افتراء و دروغی می توانستند نسبت به مقدسین اسلام می دادند و حتی یزیدی ها را تقویت می كردند تا یزید را در كشتن سیدالشهداء ارواحنا فداه تبرئه نمایند و بدین ترتیب ملت اسلام را در نظر ملت مسیح موهن قلم داد می كردند.
[ صفحه 356]
تا طلوع دولت بنی عباس كه پرتقالی ها و اسپانیایی ها در سواحل جنوب به تجارت راه یافتند و بعد فرانسوی ها آمدند انگلیس ها بحیله سیاسی آمدند آن همسایه های هم كیش خود را بیرون كردند و خود جای آنها را گرفتند [1] و به این كشور راه یافتند و چون از تمدن مسلمین خوب واقف گردیدند و دانشمندان آنجا هم روی عقل و وجدان به تحقیق و تفحص پرداخته قلم سرخ روی نوشته های متقدمین خود درباره مسلمین كشیدند و نظر كارلیل انگلیسی و چندین صدنفر دیگر حقایقی را به نام اسلام نشر دادند و برای اثبات آن كتب مسلمین را در اروپا بردند با آنكه از عصر دولت اموی اندلس تمدن اسلامی سابقه داشت چهره حقیقت از پس پرده های خصومت بیرون آمد و یك تحول عظیمی یا یك حركت فكری بین اروپائیان بوجود آمد.
انگلیس ها در كشور ایران و اسلام از آن عصر تا امروز تمام آثار نفیس علمی و فنی و صنعتی را بردند و تمكن واقعی آنها نود درصد از اسلام سرچشمه گرفت و از آن جمله كتب علمی بود كه از جابر و غیر جابر مانند كتب ابوعلی سینا محمد زكریای رازی - خواجه نصیرالدین طوسی - ابونصر فارابی - ابن رشد اندلسی - و مخصوصا در اواخر آثار شیخ بهاءالدین عاملی و میرداماد و كتب علمی و فنی ملاصدرا و فیض و فیاض و غیره همه به اروپا رفت و آنها در «رنسانس» تحول و تجدد علمی اخیر آن كتب را ترجمه كردند و بكار بستند و با وسائلی كه در اختیار داشته اند تمدن موتوری جدید را به وجود آوردند و لذا فهرست كتابخانه بریطانیای كبیر چنان نشان می دهد كه بیش از یك میلیون و نیم كتب شرقی اسلامی در آنجا موجود است و اخیرا جامعه ترجمه و نشر مصری در این نیم قرن اخیر موفق شده آن كتب را بدست آورده و باز به عربی نقل و ترجمه نماید.
بزرگترین دشمن اسلام در صدر اول یهود بودند كه تا توانستند موجبات آزار و اذیت و زجر و ضجرت را فراهم نمودند ولی همین كه فهمیدند اسلام دین آسمانی است دیگر از اذیت و آزار منصرف شده هم خود را صرف تمكن مادی نمودند چنانچه امروز می بینیم سرمایه معظم دنیا دست 11 میلیون یهودی است و البته در مجاری تاریخ از دشمنی هم دریغ نمی كردند ولی نه بشدت اوایل طلوع اسلام.
پس از یهود نصاری به دشمنی برخاستند و آن قدر به حیله و مكر سیاسی آزار و اذیت به مسلمین رسانیدند كه تاریخ عاجز از وصف آنست و ابتدائی ترین كار آنها این بود كه در روی كار آوردن معاویه كمك فراوان كردند و نماینده ی به دربار او فرستادند به نام «جون» و او همان كسی بود كه یزید مست مخمور و میمون باز را به كشتن حضرت حسین بن علی علیه السلام تقویت كرد و سپس برای هر خیلفه به رسم روز یك لعبت ترسائی در طبق اخلاص می گذاشتند هدیه می فرستادند و كسانی را هم برای نگهبانی و همزبانی او می فرستادند كه در حقیقت جاسوس بودند و این رویه در عصر اموی تا عصر مغول به شدت مرسوم و معمول بوده و برای مغولان وحشی دسته دسته دختران زیبای فرنگی را به نام پیشكش می فرستادند تا در ظاهر ابراز علاقه و در باطن جاسوس آنها بود و به علاوه اعمال نفوذی در دربار مهاجمین بزرگ داشته باشند - در كشور ما این رویه معمول بود از طرفی ارباب كلیساها و كنیسه ها كتبی می نوشتند كه در آن مسلمین را منفور و مبغوض دلهای نصاری نموده و هر تهمت و نسبتی یا هر افتراء و دروغی می توانستند نسبت به مقدسین اسلام می دادند و حتی یزیدی ها را تقویت می كردند تا یزید را در كشتن سیدالشهداء ارواحنا فداه تبرئه نمایند و بدین ترتیب ملت اسلام را در نظر ملت مسیح موهن قلم داد می كردند.
[ صفحه 356]
تا طلوع دولت بنی عباس كه پرتقالی ها و اسپانیایی ها در سواحل جنوب به تجارت راه یافتند و بعد فرانسوی ها آمدند انگلیس ها بحیله سیاسی آمدند آن همسایه های هم كیش خود را بیرون كردند و خود جای آنها را گرفتند [1] و به این كشور راه یافتند و چون از تمدن مسلمین خوب واقف گردیدند و دانشمندان آنجا هم روی عقل و وجدان به تحقیق و تفحص پرداخته قلم سرخ روی نوشته های متقدمین خود درباره مسلمین كشیدند و نظر كارلیل انگلیسی و چندین صدنفر دیگر حقایقی را به نام اسلام نشر دادند و برای اثبات آن كتب مسلمین را در اروپا بردند با آنكه از عصر دولت اموی اندلس تمدن اسلامی سابقه داشت چهره حقیقت از پس پرده های خصومت بیرون آمد و یك تحول عظیمی یا یك حركت فكری بین اروپائیان بوجود آمد.
انگلیس ها در كشور ایران و اسلام از آن عصر تا امروز تمام آثار نفیس علمی و فنی و صنعتی را بردند و تمكن واقعی آنها نود درصد از اسلام سرچشمه گرفت و از آن جمله كتب علمی بود كه از جابر و غیر جابر مانند كتب ابوعلی سینا محمد زكریای رازی - خواجه نصیرالدین طوسی - ابونصر فارابی - ابن رشد اندلسی - و مخصوصا در اواخر آثار شیخ بهاءالدین عاملی و میرداماد و كتب علمی و فنی ملاصدرا و فیض و فیاض و غیره همه به اروپا رفت و آنها در «رنسانس» تحول و تجدد علمی اخیر آن كتب را ترجمه كردند و بكار بستند و با وسائلی كه در اختیار داشته اند تمدن موتوری جدید را به وجود آوردند و لذا فهرست كتابخانه بریطانیای كبیر چنان نشان می دهد كه بیش از یك میلیون و نیم كتب شرقی اسلامی در آنجا موجود است و اخیرا جامعه ترجمه و نشر مصری در این نیم قرن اخیر موفق شده آن كتب را بدست آورده و باز به عربی نقل و ترجمه نماید.
[1] تاريخ مفصل اسلام جلد دوم تاريخ ايران در شرح سلطنت شاه عباس.